~Ana~ (ŁOWCA)

Ja, Gabriel i Lucy jak zwykle w nocy poszukiwaliśmy bestii. Byłam uzbrojona w łuk, miecz i sztylet. W świecie ludzi pracuję jako psycholog szkolny. Doszliśmy w końcu do ponurej uliczki, w której ja byłam pierwszy raz. Spojrzałam na Gabriela, a on kiwnięciem głowy rozkazał być czujną i się nie rozpraszać. Chwyciłam za mój sztylet i rozglądałam się dookoła. Coś poruszyło się za śmietnikiem. Lucy była najbliżej i zgrabnie się tam zakradła. Tak jak nam zniknęła z oczu tak się pojawiła. Coś ją odrzuciło i wleciała w ścianę szybko się podnosząc. Wyskoczył na przeciwko mi wampir z szyderczym uśmiechem, srogo mi się przyglądając. Posłałam mu mój słodki uśmiech, jednocześnie powoli wyciągając sztylet. Chwycił mnie za szyję i zaczął mnie dusić. Kopnęłam go w brzuch, a następnie wbiłam mu ostrze w serce. Krzyknął z bólu i upadł na kolana. Reszta moich towarzyszy przystanęła przy mnie i przyglądała się umierającemu wampirowi. Gabriel kopnął go lekko, a ten upadł na plecy. 

- Dorwę Cię szmato! Jak nie ja to ktoś inny. Zginiesz w męczarniach dziwko! - to były jego ostatnie słowa. Zesztywniał i oczy bezwładnie mu się zamknęły. 

Na mojej szyi widniały ślady po duszeniu. Lucy chwyciła zapalniczkę i podpaliła nieruchome ciało, które w ciągu paru sekund zamieniło się w proch. Wszystkie te stworzenia są takie same. Nie mają uczuć i żyją tylko po to by uśmiercać. 

- Wracajmy już - poprosiłam, a moi towarzysze się zgodzili. 

Popatrzyłam chwilę jeszcze na miejsce, w którym jeszcze przed chwilą zginął wampir. Gabriel otulił mnie ramieniem dzięki czemu poczułam się pewniej. Pocieszyłam się w duchu tym że dzięki nam jakaś obca osoba zostanie przy życiu.Uśmiechnęłam się pod nosem. 

- Czemu się uśmiechasz? - zapytała Lucy.

- Nie można? - pokazałam jej uśmiech - mam ochotę iść na imprezę.

- No to na co czekamy? - zaśmiał się Gabriel.